Vanavond ontwaarden we in Antwerpen een zeer zeldzame auto, laag, zwart, roadster, en erg mooi. Nou reed die toevallig achter ons aan de parkeergarage in en parkeerde 3 plaatsen naast ons, dus konden we op ons gemak even gaan kijken. Het bleek een Pontiac Solstice te zijn. Van het trotse paar dat de auto vanuit Haarlem naar Antwerpen had mogen rijden mocht ik even achter het stuur zitten. Een prachtig interieur met een nog mooier dashboard. En toen kwam die zin uit die reclame bij me opborrelen: "Ik durf het bijna niet te vragen, maar mag ik even?" Nou, en dat mocht! Rondje parkeergarage. Nou is die in Antwerpen bij Metropolis flink groot, een echte proefrit zat er niet in (ik zou hem dolgraag op de snelweg even uitlaten of op een Sauerlandse heuvelparcours dat ik met de 8 al een paar keer heb "geoefend"), maar leuk was het wel. Ik hoorde later dat het stel even moest slikken toen ze mij een remtestje hoorden doen in de verte. Achteruit inparkeren was even lastig, zicht is 0,0 maar ik heb hem heel afgeleverd.
Op de terugweg naar huis kwamen we hem nog even tegen in het donker. Nog steeds een opvallende verschijning, ook al gingen we er vrij vlot voorbij met de Bora.